گاهی در همهمه ئ تنهایی ها 

فقط یک چیز فریاد رس دل ما می گردد 

یک نگاه آشنای دور که پر از زخمه های غربت و هجرت ماست ،

یا یک آه نیمه بلند که پناهگاه سینه ئ ما را

مامن آرامشی ابدی می داند .

جز این چه چیزی می تواند آلام دردهایمان را کم کند ،

چه چیزی می تواند بخشش دست های سخاوت مان را در آن روز باشکوه آشنایی به یغما نبرد ،

کجاست آن مکان زمانی ،

کجاست دریچه های باز شده ئ سینه هایمان در عمق نگاه های ماسیده به هم ،

و کو آن همه واژه که جدایی ها را رقم زد .

... boloureahsas ...