نگاه منتظری دم غروب

نشسته بود روبروی سکوت سبز دشت خیال

و با دلی گرفته وسعت اندوه زندگی را ،

در رگ پنهان شده ئ رنگ دانه های سرخ خورشید تماشا می کرد .

هوای دلش بارانی بود اما ،

خیال پرواز به جوی های چشمانش را نداشت .

همیشه او و ثانیه ها

دوستانی بودند که زیر سایبان خواب می لغزیدند و

از پس یک سفر روح نواز ،

به سمت حیات رنگین کمانی احساس پرواز می کردند .

مسافر خاموش ،

روی سطح خاک و هجرت برگ های مهاجر ،

سرود غمبار تنهایی هایش را

در خواب گیج آب

گم کرده بود .

... boloureahsas ...